Ozonoterapia

Jest to forma leczenia za pomocą czystego tlenu i ozonu. Ten ostatni ma silne właściwości grzybobójcze, bakteriobójcze i wirusobójcze. Do celów medycznych jest wytwarzany za pomocą wyładowań elektrycznych. Ozon idealnie sprawdza się w walce z bardzo silnymi mikroorganizmami, które są odporne na działanie tradycyjnych leków. Inne schorzenia, w których wykorzystuje się ozonoterapię to: infekcje bakteryjne i grzybiczne, cukrzyca, zmiany miażdżycowe, zaburzenia krążenia, migreny,bóle głowy, zespół przewlekłego zmęczenia, trudno gojące się rany, odleżyny, owrzodzenia, oparzenia, stany zapalne skóry, trądzik, opryszczka, łuszczyca, bolerioza, alergie, nadpotliwość stóp, infekcje dróg rodnych. Ozonoterapia stosowana jest również do walki z celulitem, rozstępami i zwiotczałą skórą. Ozonoterapia działa pobudzająco na pracę komórek skóry, optymalizuje transport międzykomórkowy oraz poprawia ukrwienie przez co „mobilizuje” zniszczoną skórę do samoregeneracji. Ponadto zastosowanie ozonoterapii ma działanie profilaktyczne. Szczególnie przy istniejącym ryzyku jak: nikotynizm, wysoki poziom cholesterolu, podwyższona ilość kwasu moczowego, wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca, w celu poprawy kondycji fizycznej (popularna szczególnie wśród sportowców).

Zabiegi ozonoterapii wykonywane są po wcześniejszej konsultacji z lekarzem, na której Pacjent jest kwalifikowany do zabiegu.

PRZECIWWSKAZANIA DO OZONOTERAPII:

• Nadczynność tarczycy
• Niewyrównane nadciśnienie tętnicze
• Świeży zawał mięśnia sercowego
• Niekontrolowane zaburzenia krzepnięcia
• Małopłytkowość
• Ciąża
• Zatrucie alkoholem

METODY OZONOTERAPII:

• Autohemotransfuzja, najskuteczniejsza z metod ozonoterapii. Metoda ta polega na wkłuciu się do żyły większego kalibru (najczęściej łokciowej), pobraniu krwi w ilości 100 – 200 ml do specjalnej, sterylnej, jednorazowej butelki próżniowej zawierającej konserwant (cytrynian sodu) zapobiegający krzepnięciu krwi w butelce. Następnie aparatura produkuje zadaną jej dawkę ozonu, ozonuje krew (krew po połączeniu się z ozonem zmienia kolor na jasnoczerwony) po zakończeniu tego procesu krew pacjenta jest powrotem mu podawana. Zabieg odbywa się w obiegu zamkniętym, a wszystkie elementy służące do zabiegu są jednorazowego użytku. Zabieg jest całkowicie bezpieczny. Skuteczny w leczeniu SM, boreliozy, migren, zapalenia płuc, w walce z wieloma lekoopornymi szczepami bakterii oraz dla znacznego podniesienia odporności.
• Kroplówka ozonowa należy do metod wewnętrznych ozonoterapii. Zabieg polega na odpowiednim naozonowaniu soli fizjologicznej i podaniu jej pacjentowi dożylnie w postaci kroplówki, przez wykwalifikowaną pielęgniarkę. Taka kroplówka ma podobne działanie do autohemotransfuzji ozonowej: natlenia ustrój, oddziałowuje immunostymulująco, przeciwbakteryjnie oraz przeciwwirusowo.
• But oraz rękaw ozonowy należą do metod zewnętrznych. Zabieg ten polega na nałożeniu na zmienioną chorobowo kończynę szczelnego worka foliowego, a następnie wypełnieniu go mieszaniną tlenowo-ozonową o odpowiednim stężeniu. Taka kąpiel ozonowo-tlenowa trwa przez ok. 30 min.

Metoda stosowana jest pomocniczo w leczeniu trudno gojących się ran, owrzodzeń, odleżyn, oparzeń. Oprócz neutralizacji bakterii oraz zatrzymania procesu ich namnażania, wykorzystywane w tej metodzie lecznicze właściwości O3 związane są także z  poprawą miejscowego ukrwienia tkanek, co przyspiesza gojenie ran. Ozon pobudza ziarninowanie oraz tworzenie się nowego naskórka.

• Podawanie mieszaniny tlenowo- ozonowej do jam ciała , podawanie doodbytniczo, dopochwowo, do pęcherza moczowego, do ucha.
• Iniekcje dotętnicze - wykonuje się zastrzyk z mieszaniną tlenowo-ozonową bezpośrednio do tętnicy ozonowej.
• Iniekcje domięśniowe - po podaniu znieczulenia miejscowego, ozon jest wstrzykiwany bezpośrednio do mięśnia.
• Opatrunki ozonowe - są stosowane zazwyczaj po ozonoterapii miejscowej i zakładane na zmienione chorobowo kończyny np. oparzenia, trudno rojące się rany.